Op weg in week 5, een week van mijlpalen!

Het was een week met donder, bliksem, regen, wind en zon. Een beetje zoals ons leven sinds de geboorte van Belén voor ons is geweest. 

wat ik met mijn loopmaatje heb ervaren toen we 27 km liepen, is dat de giga bui die we aan het begin over ons heen kregen, er voor zorgde dat we de rest van de loop redelijk gekoeld bleven. Een nat shirt maakte de brandende zon die daarna kwam een stuk aangenamer. En wat hebben we genoten van de omgeving, elkaars gezelschap en onze mijlpaal die dag. 

Zoals wij hebben ervaren tijdens onze loop, dat vervelende weersomstandigheden ons uiteindelijk hielpen de rest van de tocht gemakkelijker uit te lopen, zo ervaar ik de afgelopen jaren met bel ook. 

Ik denk dat alle spanningen, angsten en verdriet die we hebben ervaren, ook maken dat we meer en intenser genieten van fijne momenten. We hebben gemerkt dat we ontzettend veel veerkracht hebben, we trekken ons op aan de flexibiliteit en kracht die ons 2 jarig meisje toont. Het heeft ons gezin, en marvin en mij als papa en mama, nog dichterbij elkaar gebracht. Het heeft ons vertrouwen gegeven in dat we ontzettend veel aankunnen. Deze gedachten helpen mij bij de training naar de marathon toe. 

naast de mijlpaal die ik met mijn vriendin haalde in het lopen, was er voor bel ook een mijlpaal. Zij plaste voor de eerste paar keren op de wc deze week! Voor haar was dat niet zo vanzelfsprekend omdat er een kans was dat de zenuwen die de blaas aansturen, beschadigd zouden zijn. Er kon niet uitgesloten worden dat zij nooit zindelijk zou worden. Wat een feest dat die onzekerheid weg genomen is en onze lieve kleine bel gewoon net als andere kindjes mag en kan leren op de wc te plassen!! Als dat me de komende weken in de trainingen geen vleugels geeft weet ik het ook niet meer ;)

haar mijlpaal vierden wij natuurlijk met.... IJS!!